De krantenjongen

‘Praat jij ook in jezelf?’ 

Vertrouwelijke toon, verrassend dichtbij. Een krantenjongen buiten dienst, te zien aan de grote gele slobbertassen, is naast me komen fietsen. Kennelijk heeft hij nog net mijn mond zien bewegen.

‘Nee, ik zong’.

‘O’.

Zwijgend fietsen we verder. Ongewoon. Zou er iets met hem aan de hand zijn?

‘Ik kán niet zingen,’ zegt hij na een tijdje.

‘O’.

Eén-letter woord, ik nu. In de ontstane stilte hoor ik mijn fiets piepen, het geluid is me niet eerder opgevallen.

Kranten rondbrengen lijkt me geen leuke baan. Geen zwijgender types dan krantenjongens en -meisjes. Zingen ze niet? Op de fiets gaat dat toch vanzelf, je waant je onbeluisterd. Ik zie het wel meer mensen doen, maar dan altijd meisjes, en zeker geen krantenjongens.

Als mij iemand kan horen ga ik over op fluiten. In een koor zingen is gemakkelijker; of in een café als iemand stevig heeft ingenomen. ’s Nachts op straat ‘zingen’ lijkt voor sommige hoger opgeleiden geen kunst. Maar overdag in je eentje is zingen verdacht. Het betekent dat je nog kind bent, of gestoord. Normale volwassenen leven in stilte als ze alleen zijn, dwars door alle lawaai van verkeer en apparaten heen. 

Was dat altijd al zo? De glazenwassers zijn sinds lang verstomd, er klinken geen aria’s meer vanaf de bouw, de nieuwe postbodes benen zwijgend voort, hun stationair draaiende scooter wachtend op de hoek van de straat. 's Zomers hoor je wel stemmen, maar zelden zingen ze. En zwijgend passeren we elkaar in de stad.

Overigens hoeft geluid maken voor mij niet altijd. Onlangs bij een concert, was daar weer de grijzende man die luid ‘bravo!’ roept als de laatste noot verklonken is. Raar; maar toch minder kwellend dan het puberale vingerfluiten dat er op volgt: vroeger afkeuring, nu waardering, schijnt het. Klappen is beter te verdragen; zoals het geroffel van een primitieve stam, barsten wij los in applaus.

Stilte laten horen als je geraakt bent zou veel mooier zijn.

Maar hoe verdraag je de stilte van een onbekende die zwijgend naast je fietst?

'Als wij nou eens het goede voorbeeld geven', probeer ik. 'Gewoon zingen als we zin hebben. Wat vindt jij?'

jongen op de fiets

plotseling harder trappend

om niets, om alles