Pincode *)

'Wilt u even mijn pincode voor me intikken? Een, Drie, Vijf, Vier'.

Naast me in de boekhandel staat een grote, blinde man. Zijn glim­lach stuurt hij langs me heen, warm. Als blinde reuzen lachen geldt dat de wereld.

Is dit serieus? Ongemakkelijk, tik ik voor het eerst van mijn leven ander­mans pincode in.

Kán dit?! Of zit ik toevallig in programma Poets?

Ik weet vaak niet goed raad met blindheid. Bij de bushalte stond ik een keer naast een blinde man en vroeg me minuten lang af of ik hem zou helpen instappen. Het hoefde niet.

De winkelier lacht, terwijl de blinde verder schuift met een vers pak boeken.

'Hij kan het best zelf voelen, maar hij doet het liever zo', zegt hij. 'Die man is nog nooit bestolen.'

Ik volg de blinde met mijn ogen. 'Waarom heeft hij al die boeken dan gekocht? U verkoopt geen braille..'

'Dat hoeft ook niet'.

'En hij kan geen tekst hóren..'

'Hoeft ook niet. Zijn vriendin leest hem voor.'

'Wat ze trouwens heel graag doet', roept nu de blinde man, die blijkbaar alles nog gehoord heeft. Mijn glimlach maak ik ook hoorbaar

hij zegt nog gedag
de veerman in de morgen
varend in de mist

*) Eerder gepubl. in 'Reis door de dag', uitg. 't Schrijverke, Den Bosch

Switch Card Payment *)

‘Would you enter my PIN code, please? One, Three, Five, Four.”

Next to me in the bookshop a big, blind man is standing. He sends his smile past me, warmly. When blind giants smile, it’s for the world.

Is he serious? Uncomfortably I enter, for the first time in my life, someone else’s PIN code.

Is this for real? Or am I now on Candid Camera?

OftenI do not quite know what to do with blindness. On the bus stop once I was standing next to a blind man and for minutes on end was asking myself whether I was to help him get on the bus. But there was no need.

The bookseller laughs as the blind man shuffles on with a fresh pack of books.

‘He can do it himself perfectly by feeling, but he prefers to do it this way,’ he says. ‘That man had never been robbed yet.’

I follow the blind man with my eyes. ‘Why did he buy all those books? You don’t sell Braille.’

‘There’s no need for that.’

‘And he can’t just hear the texts.’

‘No need for that either. His girl friend reads them out loud for him.’

‘As she is fond of doing, mind you,’ the blind man now calls. Clearly has still has overheard it all.

I make my smile to be heard as well
 

Still greeting

the ferryman in the morning

floating trough the mist
 

*) Also published in 'Whirligig', editor Max Verhart

& in 'The Red Moon Anthology', editor Jim Kacian.