Wakker worden van een groots geluid.
Het komt vanuit het weiland naast ons huis. Ik weet het weer, de
koeien worden voor het eerst dit voorjaar in alle vroegte buiten
gelaten. Een reusachtig loeien, dat minutenlang doorgaat heeft me
wakker gemaakt, die dolblije beesten kalmeren pas als ze tenslotte
beginnen te grazen. Het is nog donker in onze kinderkamer als dit
overweldigend geluid zo aanhoudt en dan langzaam afzwakt. Mijn
broertje slaapt er doorheen, zie ik terwijl ik met grote ogen bij het
raam zit en door het halfopen gordijn naar de grote vage
koeiengestalten kijk. Dit is niet bedreigend, dit zijn lenteklanken,
dit is voorjaarsmuziek. Later die dag besef ik dat ze maanden op stal
hebben gestaan en begrijp ik hun blijdschap.
Er zijn geluiden die je nooit meer
vergeet. Dit is er zo een voor mij, en ik hoor het op mijn innerlijke
geluidsband, juist nu, op de vierde mei, nu ik veeleer aan
oorlogsgeluiden zou moeten denken. Maar dat doe ik toch ook! Ook
toen was het lente. Lente en oorlog, oorlogsgeluiden: het gehuil van
duikende jachtvliegtuigen. Het knallen van onze deuren tijdens het
bombardement op Beek, we zaten niet in de kelder maar in de
huiskamer, ik heb nooit begrepen waarom, misschien had het
onveilig-signaal mijn ouders te zeer overvallen. Soms was men daar
ook te laat mee, was het geluid van vliegtuigen en geschut er al
eerder. Wat ik ook hoor is het monotone geluid van bidden, moeder was
spontaan begonnen met de rozenkrans, onze stemmen zwollen aan bij
elke knal, van de kinderen soms overslaand in angstgeschreeuw.
Deze levendige herinnering nu, weer opgeroepen in het oorlogsmuseum van Beek, www.eyewitnesswo2.nl/ dwingt
me terug naar de actualiteit, naar wat kinderen in Syrië wordt
aangedaan en op nog zoveel plekken. Voor hun klinken nu weer
diezelfde geluiden die voor mij verleden tijd zijn. Wij zijn er toen
goed van af gekomen: bij het veilig-signaal stond ons huis nog
overeind, en konden wij kinderen ongeschonden terug naar onze bedjes.
Het 'veilig-signaal': je hoort het nog steeds, op de eerste maandag
van elke maand, bij het proefdraaien. “De koe loeit weer”, noemde
mijn moeder het altijd opgelucht en ja, het is een geluid als het
loeien van koeien in een lentenacht. Voor altijd de klank van
vrijheid
dodenherdenking
het andere net verslaat
de oorlog van nu
Geen opmerkingen:
Een reactie posten